Rust, met Stéven Verheijen

Rust is het thema van een aantal gesprekken met trainers, leiders en voetballers bij DZC, waarin ‘de rust’ centraal staat. Wat is rust, wat is het bij ’t voetbal, wat is het in ‘t leven. De spits wordt afgebeten door Stéven Verheijen, trainer mannen 1.

‘Achter het Openluchtmuseum’ stond in de app van Stéven. Makkelijk gezegd, ‘t is pikkedonker in het buitengebied tussen Ulft en de Duitse grens. Lichtjes in de duisternis. Bosweg 11, 13, 15 en 17 doemen op in het winterse landschap. Vier moderne woningen op een oud boerenerf. Wonen in de rust, wonen op het Landgoed Ruyssengoet in Voorst. Fijn thuiskomen lijkt me dat.

Stéven had de keus waar af te spreken. Het werd thuis, daar ben ik op m’n best zei die. Een goede keuze blijkt achteraf. Bosweg 15 wordt bewoond door Stéven, zijn vrouw Ingrid en hun dochters Pip (4) en Bien (1). Net zoals Stéven is Ingrid gymdocent, in Winterswijk. Stéven is dat op het AOC in Doetinchem. Schoolvriendjes? Ja, we hebben elkaar leren kennen op Hogeschool Windesheim in Zwolle. We deden daar samen ‘de gym-opleiding’. De vonk sprong later pas over, toen we beide docent waren in Winterswijk. Ik was toen docent Wiskunde (ja, dat kon toen allemaal nog) en Ingrid als gymdocent. Pip zit op school in Ulft en Bien gaat regelmatig mee met Ingrid naar Winterswijk, naar m’n ouders.

Ondanks z’n gezin en z’n baan is Stéven 24/7 met voetbal bezig. Het zit altijd in zijn hoofd. Altijd bezig met ideeën, verbeteringen, mensen die daarbij betrokken zijn. Altijd voetbal, alle dagen, alle uren. Wringt dat niet ergens? Nee, ik weet dat ik mijn baan voor de volle honderd procent serieus neem en dat ik het beste van mijzelf geef. Datzelfde geldt voor mijn vrouw en kinderen. Ingrid ondersteunt mij in mijn ambities en in mijn activiteiten die daarvan het gevolg zijn. Dat is fijn om te weten, het is dan ook prettig thuiskomen. Natuurlijk zijn er wel eens wrijvingen, maar dat wordt afgewisseld met mooie rustmomenten. We zijn net met het gezin naar Winterberg geweest. Een echte skivakantie met een groot aantal uren zonder mobiel. Skiën, spelletjes doen, lekker eten en ’s avonds vroeg naar bed.

Die rust van zo’n wintersportvakantie heeft Stéven ook in de eerste tien minuten van de wedstrijden van mannen 1. Daar begint eigenlijk al z’n voorbereiding op de rust in de wedstrijd. Zien wat er op het veld gebeurt, zien wat z’n eigen spelers doen, zien wat de tegenstander doet. Observeren. Geen Simeone van Atletico Madrid? Nee, absoluut niet. Als je zo langs de lijn opereert, heb je geen tijd om goede observaties te doen. Maar daar zal hij dan wel z’n mannetjes voor hebben. Acrobatische toeren en verbaal geweld à la Van Gaal is ook niet nodig. Die rust aan de kant heb ik vanuit huis meegekregen. Mijn vader, Frank Verheijen – trainer van Meddo (zondag 5e klasse), zette mij vroeger al voor de TV met een notitieboekje in de hand, het was de voorwaarde om ook de tweede helft van Champions League wedstrijden te zien. Dat observeren en analyseren zat er dus al vroeg in.

Ambities genoeg bij Stéven. In mei wordt er gestart met TC1. Een diploma dat toegang geeft tot het trainen van alle teams in het amateurvoetbal. Als dat later nog kan worden gevolgd door Coach Betaald Voetbal is dat natuurlijk prima. Maar eerst maar ’s op zoek naar die droombaan: tweeënhalve dag voetbal en tweeënhalve dag school. En het kampioenschap? Onvoorziene omstandigheden daargelaten, ga ik natuurlijk voor het kampioenschap voor mannen 1. Dit team speelt misschien wat minder frivool dan andere jaren, maar er wordt taakgericht en zeer effectief gevoetbald. De focus en de drive om te winnen is enorm. Met dit team, deze instelling en in deze competitie moeten we kampioen kunnen worden.

Levensmotto’s? Dat is een lastige vraag. Toch komen er tijdens het gesprek twee bovendrijven. ‘Genieten van de dingen die je doet’ en ‘Als je altijd alles hebt gegeven, kun je jezelf niets verwijten’. Zo heeft Stéven Verheijen toch een mooie balans gevonden in een leven dat 24/7 in het teken staat van voetbal.