Rust, met Mike Clephas

Rust is het thema van een aantal gesprekken met trainers, leiders en voetballers bij DZC, waarin ‘de rust’ centraal staat. Wat is rust, wat is het bij ’t voetbal, wat is het in ‘t leven. Na Stéven Verheijen en Joey Rijkse de beurt aan Mike Clephas, trainer van vrouwen 1 en Kilder mannen 2.

Locatie van handeling, Grand Café De Bank in Doetinchem. Een echte kroegtijger? Nee, totaal niet, ik drink zelfs geen alcohol. Ik vind bier niet lekker en vind ‘t prima zo. Is ook leuk wanneer je niet drinkt en je de mensen zo in de loop van de avond ziet veranderen. Ben daardoor wel een populaire jongen geworden; altijd de Bob! En die profielfoto op WhatsApp dan? Mijn dochter Marre vond die wel leuk, that’s it.

Mike is 54, al 19 jaar getrouwd met Ilja en vader van Jelmer (18) en Marre (16). Mike is Key Account Manager bij Vakmedianet, het bedrijf dat zo’n drie jaar geleden een groot aantal bladen overnam van Reed Elsevier. Zo ook Logistiek, het blad c.q. de media daaruit volgend, waar Mike voor werkt. Ilja is Case Manager bij Euro Planit Personeelsdiensten, Jelmer doet VWO en Marre HAVO. De kinderen volleyballen bij Orion, Jelmer in heren 5 en Marre in dames 6. Van dat laatste team is Mike, samen met Jelmer, coach. Trainer dus van vrouwen 1, Kilder mannen 2 en coach van Orion dames 6. Kan je slecht ‘nee’ zeggen? Ja, als ik zie dat er een probleem is dat niet kan worden opgelost, spring ik erin.

Ben je in Doetinchem geboren? Nee, ik ben een Limburger en geboren in Venray. Via het werk van mijn vader verhuisden we via Eindhoven naar Doetinchem. Mijn vader werkte toen op Vliegbasis Deelen bij Arnhem. Toen we in Doetinchem kwamen, wilde ik voetballen en mijn moeder meldde mij spontaan aan bij De Graafschap. Maar dan ging zo maar niet, zij wilden eerst wel even mijn staat van dienst zien en weten wat mijn talenten en capaciteiten waren. Moeder boos en vervolgens uitgeweken naar VIOD.

Mike’s broer Dave is ook een bekende in het Achterhoekse en Doetinchemse voetbal. Dave was een getalenteerd voetballer en speelde bijvoorbeeld in het eerste van DZC. Later in z’n carrière werd hij trainer van diverse teams, waaronder mannen 2 van DZC en AZSV. Momenteel is Dave trainer van Keijenborgse Boys mannen 1. Veel contact over ’t voetbal? Nee, niet echt. We zijn beide druk met onze eigen zaken, maar als we elkaar spreken is voetbal natuurlijk wel aan de orde.

Je bent trainer van vrouwen en mannen, lastig? Niet echt. Vrouwen 1 van DZC is een fantastisch team, ze zijn ambitieus en verder is het een mooie mix van talent en ervaring. Ik heb het team nog niet zo lang onder m’n hoede en het was best wel lastig om het stokje van Dennis Kitaman over te nemen. Hij had bepaalde lijnen uitgezet en die wil je vanuit je eigen visie niet meteen allemaal onderbreken. Het vraagt rust en tact. Kilder mannen 2 zou eigenlijk een beloften team moeten zijn, maar in een dorp als Kilder is dat moeilijk. Dat vraagt richting alle partijen dan ook om een tactvolle, maar soms ook om een harde benadering.

Ik probeer de rust in de wedstrijden van de vrouwen en mannen op dezelfde manier te benaderen. Eerst een paar vragen aan de spelers: wat gaat goed, wat kan beter en wat vind je van je directe tegenstander, om vervolgens zelf een korte analyse te geven. Daarbij moet ik wel opmerken dat het ambitieniveau wel meespeelt in de aandacht en de uitvoering nadien. Hoe is ‘t met je eigen rust? Eigenlijk heb ik die niet: plezier is mijn rust. Ben druk met DZC, met Kilder, met Orion. Maar nogmaals, ik heb er plezier in en dat geeft mij rust en vooral heel veel energie. Met mijn vrouw Ilja levert dat druk zijn wel eens ‘spanning’ op, dus ook hier is tact en een goede balans in keuzes een vereiste.

Altijd gevoetbald? Nee, wat veel mensen niet weten is dat ik van m’n 17e tot m’n 30e op hoog niveau heb gedanst. Ik voetbalde in die tijd, maar ik was ook een zeer getalenteerde danser. Om die reden heb ik in die tijd gekozen voor het dansen, Ballroom en Latin. Dat talent was de oude Vieberink van de bekende dansschool ook opgevallen en hij sommeerde mij indertijd mijn toenmalige danspartner te laten vallen en hij koppelde mij aan de Nederlandse kampioen uit Doetinchem. Man, daar zat ik met trillende handjes, dansen met het mooiste meisje van de klas, Carolien, a dream came true! Ik heb in die tijd vele successen behaald en werd met het formatiedansen 2e bij het Wereldkampioenschap en twee keer 3e bij het Europees kampioenschap.

Levensmotto’s? Nee, niet echt. Ik heb wel een drietal zaken die me houvast geven. Mijn plezier is mijn gezin, mijn kinderen zijn mijn kostbaarste bezit en ik haal mijn energie uit mijn hobby’s. Tijdens het gesprek viel het woord koorddansen in relatie met Mike’s leven. Altijd op zoek naar de balans; thuis, in z’n werk, in z’n hobby’s, in z’n keuzes. Zo gaat Mike dus als koorddanser door het leven, dit met een prachtig vangnet, z’n gezin.