Rust, met Joey Rijkse

Rust is het thema van een aantal gesprekken met trainers, leiders en voetballers bij DZC, waarin ‘de rust’ centraal staat. Wat is rust, wat is het bij ’t voetbal, wat is het in ‘t leven. Na Stéven Verheijen de beurt aan Joey Rijkse, aanvoerder mannen 2.

Calslaan 14 in Doetinchem. Een gymzaal bij één van de vestigingen van Isselborgh, een school voor (voortgezet) speciaal onderwijs die leerlingen begeleiden met gedrags- en psychiatrische stoornissen. Een school die rust en structuur predikt. Het is de locatie voor een gesprek met Joey Rijkse. Gymleraar in het dagelijks leven, trainer van DZC’68 JO15-1 (samen met Paul Rijks) en speler en aanvoerder van mannen 2. Waarom hier? Hier werk ik. Dit is mijn domein. Hier geef ik gymles aan kinderen met verschillende stoornissen, zoals autisme. Gym en rust lijken een tegenstelling, maar kinderen kunnen hier hun energie kwijt en dat geeft rust. Het is fijn werken hier, het geeft een goed gevoel om kinderen te laten omgaan met dingen waar ze tegenop zien. Ze te leren omgaan met winst en verlies van ‘een partijtje’. Verliezen is nooit leuk, maar er wordt dan niet met stoelen en tafels gegooid, zoiets. Het is mooi om zo een rol te spelen in het leven van kinderen die het niet gemakkelijk hebben.
 
Ik heb zelf in m’n jeugd ook lastige perioden meegemaakt. Heb flink gepuberd en vond stappen, m’n vrienden en De Graafschap belangrijker dan school. Ik ben in die tijd dan ook van school gegaan, maar heb me later herpakt en heb de ALO (Academy Lichamelijke Opvoeding ) op de HAN in Nijmegen gedaan. Via een stage ben ik bij Isselborgh terecht gekomen en heb hier nu zo’n drie jaar een vaste baan. Een baan voor het leven? Ja, misschien wel. Ik heb het hier erg naar de zin en vind het fijn om met deze jeugd te werken. Dat is wederzijds. Ik denk dat de kinderen ook liever een jonge gast zien lesgeven, dan een vergrijsd oudje. De acceptatie van ‘de lessen’ is groter denk ik.
 
Joey is 28, woont zelfstandig en is vrijgezel. Zijn vader Martin is ook een bekende bij DZC en verder is er nog z’n moeder Marieke en z’n zussen Kelly en Britt, beide werkzaam in de horeca. Joey was vroeger meestal buiten te vinden, altijd met iets bezig. Die situatie is niet veel veranderd. Het werk op de Isselborgh vraagt de nodige uren en daarnaast is er natuurlijk DZC. Ben je er druk mee? Ja, best wel. Het geven van de trainingen aan de C1 en het trainen bij mannen 2 loopt eigenlijk achter elkaar door. Eerst aan de slag als trainer, dan even rust en dan als speler een training ondergaan bij mannen 2. Met daarnaast natuurlijk nog de wedstrijden op de zaterdag.
 
Als aanvoerder van mannen 2 heeft Joey bepaalde verplichtingen, maar hij voelt de leidersband niet als zwaar. Er zijn in het tweede meer dragende spelers, meer leiders in het veld die er hard aan trekken om elke wedstrijd winnend af te sluiten. En in de rust, nog een belangrijke rol? Niet echt. De trainer geeft aan wat goed gaat en wat beter kan en soms is er een inbreng van spelers. Dat hoef ik niet noodzakelijk te zijn. Ik ben er best trots op wat wij de afgelopen jaren met het tweede hebben bereikt. Het niveau in de reserve hoofdklasse is erg hoog, maar door altijd alles op alles te zetten, hebben we de afgelopen jaren prima resultaten geboekt. De volledige technisch staf stopt er echter mee na dit seizoen. Wat dat voor mij betekent weet ik nog niet. Blijf ik spelen in het tweede of ga me meer toeleggen op het trainen van de jeugd.
 
Rust? Rust is voor mij de tijd die je hebt als je alle verplichtingen erop hebt zitten en iets kan doen waar jezelf prettig bij voelt. Een etentje, uitgaan met vrienden – ben vorig jaar naar Ibiza en Valencia geweest – of een filmpje op de bank.Levensmotto’s? ‘Work hard, play hard’, of ‘Wie hard werkt, mag daarnaast flink feesten’ en ‘Leven is vallen en opstaan, je mag vaak vallen als je maar blijft opstaan’. Twee mooie afsluiters, die prima passen bij de gepassioneerde gymleraar en de fanatieke trainer/speler die Joey Rijkse is.