Rust, met Belend Shekho

Rust is het thema van een aantal gesprekken met trainers, leiders en voetballers bij DZC, waarin ‘de rust’ centraal staat. Wat is rust, wat is het bij ’t voetbal, wat is het in ‘t leven. Na Jara Hoopman de beurt aan Belend Shekho van heren 1.

Het gesprek vindt plaats in De Bank in Doetinchem. Je wilde naar Paviljoen De Posbank, waarom? Ik ben daar ooit ’s geweest en vond het een mooie plek in een prachtige omgeving. Het geeft rust en aangezien dat het thema is van deze gesprekken, leek me dat een mooie locatie. Maar helaas zijn ze na vijf uur in middag al gesloten.

Belend is 23 jaar en komt uit een gezin met drie broers, van wie hij de oudste van is. Behzad is 22 en Hassan is 21 jaar. Belend woont bij zijn ouders in Doetinchem en studeert Commerciële Economie op de HAN in Nijmegen. Hij is derdejaars en loopt momenteel stage bij Score/Chasin, een winkelketen in jeans met zo’n 65 vestigingen in Nederland met het hoofdkantoor aan de A12 in Duiven. Ben je in Nederland geboren? Nee, in Syrië, in Kamishli, een stad in het uiterste noordoosten van Syrië, dicht tegen de Turkse grens. Mijn vader is zo’n 23 jaar geleden naar Nederland vertrokken omdat mijn ouders een beter leven voor ons wilden dan in Syrië. Zo’n 3 jaar later zijn wij als drie broers samen met onze moeder ook naar Nederland verhuisd. Ik was toen 5, Behzad 4 en Hassan 3 jaar oud. We kwamen te wonen in Nieuweschans in het noordoosten van Groningen en verhuisden later naar Lobith en daarna naar Doetinchem, waar mijn vader op de Veentjes een kleermakerij heeft.

Ook in Nieuweschans begonnen met voetballen? Ja, zo’n 2 jaar. Daarna verhuisden we naar Lobith en daar ging ik voetballen bij SC Rijnland. Vervolgens werd ik gescout door De Graafschap en daar heb ik gespeeld in de B’s, de A’s en de Beloften. Het was als voetballer mijn mooiste tijd. Vijf jaar lang bestond mijn leven uit voetbal en ik heb onder meer getraind onder Alex de Crook, Dennis te Braak en Jan Vreman. De Graafschap wilde mij echter niet contracteren en toen heb ik een jaar bij Alverna in Wijchen gevoetbald. We werden in het seizoen 2014 – 2015 kampioen in de 1e klasse en promoveerden naar de Hoofdklasse. Daarna ben ik, omdat we al in Doetinchem woonden, bij DZC gaan spelen en dit is m’n derde seizoen.

Het eerste seizoen begon voortvarend voor Belend. Hij was een echte aanwinst, speelde vaak en goed, maar in de wedstrijd tegen Oranje Nassau in Almelo ging het mis; een hamstringblessure wierp hem ver terug. In de tijd daarna bleven blessures hem achtervolgen en het waren moeilijke tijden voor de voetballer ‘pur sang’. Dan moest het dit seizoen maar gebeuren. De voorbereiding was goed, er werd een basisplaats afgedwongen, maar na een paar wedstrijden belandde Belend toch op de bank. Hij was teleurgesteld en in samenspraak met de technische staf werd afgesproken dat hij een aantal wedstrijden in het tweede zou gaan spelen om wedstrijdritme op te doen. Ondanks alles toch nog een lichtpuntje, en dat is dat Belend eindelijk in één elftal gaat spelen met z’n broertje Hassan; tot op heden nog niet gebeurd, een feestje.

Nog even terug naar Kamishli in Syrië, dat is toch Koerdisch gebied? Ja, dat klopt, wij zijn Koerden. We spreken thuis ook de Koerdische taal. Maar omdat wij als broers al bijna ons hele leven in Nederland wonen, spreken we Koerdisch en Nederlands doorelkaar. Wij zijn moslim, maar zijn door onze ouders vrij opgevoed. Zij hebben ons hun normen en waarden bijgebracht. Zo gaan wij niet naar een moskee en doen we ook niet mee aan de Ramadan. Terug naar Syrië? Nee, het land ligt in puin en ik heb daar helemaal niets. De familie van mijn vader woont bijna allemaal in Duitsland, maar mijn moeder heeft nog wel familie in Syrië. We hebben echter veel contacten met vrienden en familie die in Arnhem wonen en dat voelt goed.

Wat is je levensmotto? Ik wist dat die vraag zou komen en heb er over nagedacht. Een echt levensmotto heb ik niet. Ik leef volgens de normen en waarden die ik van mijn vader en moeder heb meegekregen. Ik probeer van daaruit netjes en respectvol met andere mensen om te gaan. Zo wil ik zelf ook graag behandeld worden. Mijn ouders, broers en mijn familie zijn mij zeer dierbaar. Als zij genieten, geniet ik ook. Ik voel me dan goed, het geeft me rust en ontspanning. Een mooie afsluiting van een fijn gesprek met een bescheiden gevoelsmens.