Je parkeert je fiets in de stalling en loopt Sportpark Zuid op, dat er weer voortreffelijk bij ligt. Hier aangekomen begroet je de vele bekenden/vrijwilligers en handjes worden geschud. Lekker man, zo'n club: 'Ons kent ons'. Ook buiten het voetbal is er veel (sociaal) contact en staan mensen voor je klaar in goede en slechte tijden. Je krijgt een dankbaar en trots gevoel als je hier over nadenkt. In de kantine staan teamgenoten je al lachend op te wachten. De eerste flauwe grapjes worden je al om de oren gegooid en bereiken je lachspieren. Voetbalhumor...het blijft fantastisch! Je was trouwens 2 minuten later dan de afgesproken aanvangstijd... De boetepot, waarmee er aan het einde van het seizoen een uitje wordt gehouden, wordt hierdoor weer lekker door jou gespekt.
Na de verleiding van de frituurlucht te hebben weerstaan, pak je dan toch maar wat van de gezonde schaal, dat staat te pronken op de bar en loop je richting de kleedkamers.
Onder de lekkere deuntjes van verschillende (foute) hitjes wordt er omgekleed. Je teamgenoot die altijd de muziek verzorgd zou zo aan de slag kunnen als DJ Borderline! Al die muzieksoorten door elkaar... maar een gouden carrière als Karaoke zanger zal hem ook niet misstaan. Pffff, wat zijn die stugge voetbalsokken elke week weer een hels karwei om aan te trekken. De warming up is hiermee al grotendeels gedaan. Even kijken of we alles hebben; bidons, ballen, waterzak; Check! Na de zachte ballen (weer) te hebben opgepompt kunnen we, ietwat te laat, richting het veld voor de warming up. Ondertussen komt er nog een teamgenoot binnen gestrompeld; "verslapen door een feestje van gister, en was vanochtend pas thuis"; wat een held! Na een paar keer heen en weer te hebben getjokt en de bal naar elkaar te hebben overgepasst ben je zo goed als klaar voor de wedstrijd.
Veld 2 waar je op speelt is niet het beste vel, maar heeft zo zijn charmes. Gras, hobbelig, drassig, plasje water voor het doel.
Enfin, het fluitje klinkt en er wordt afgetrapt. Het was ook deze week wel weer even spannend wie van de wissels er ging vlaggen. Gelukkig helpt 'steen-papier- schaar' altijd. Lekker zeg, 90 minuten uitwaaien met de boys! Het Kelderklasse niveau was ook vandaag weer aardig aanwezig. De één struikelde over de bal, de ander over een polletje. De nodige 100% kansen werden gemist, terwijl aan de andere kant de ballen weer veel te makkelijk in het netje gingen. Overtredingen geïncasseerd en uitgedeeld.
Slidings worden ontweken en gemaakt. Maar goed dat er op dit veld geen reclameborden zijn, daar was iemand geheid door heen gegaan! Ondanks dat de meeste spelers al vanaf hun 5e voetballen, staan er altijd nog een aantal onnodig buitenspel, wordt er aan de buitenkant gedekt, op allerlei manieren gecoacht (behalve positief) en ligt het altijd aan een ander. Om over je eigen keeper nog maar niet te beginnen… Op de bank, die de ene week wat voller is dan de ander, zitten uiteraard altijd weer de mensen die het allemaal beter weten en het anders hadden gedaan. Achteraf allemaal scènes om te gieren, maar op het moment zelf komt het stoom soms uit je oren. Maar of we nou winnen of verliezen, het is achteraf toch altijd weer knetter gezellig! Na het eindsignaal begint de 3e helft al in de kleedkamer. Hier wordt de wedstrijd eerst nog even kritisch geëvalueerd en de ongezouten adviezen/meningen door de kleedkamer geslingerd. Dat minimaal één van ons het nog niet tot bondscoach heeft geschopt is nog steeds een wonder. Na deze vakkundige intervisie wordt er gedoucht en de gezellige kantine opgezocht!
Elke week voelt het weer als thuiskomen. Een lekker gevoel van gezelligheid, saamhorigheid en mooie mensen. Een fantastische vereniging die als een warm kleedje over je heen valt, een soort van 2e thuis. Even een praatje met die, lachen met de ander, een 'serieus gesprek' op het toilet...het kan allemaal.
Een goede bodem leg je in eerste instantie met een broodje bal. Een patatje speciaal en broodje schnitzel neem je nu nog niet, wetende dat je over een uur toch weer in de rij staat om deze alsnog te halen.
Lopend naar je teamtafel, staan de goud-gele pretcilinders je alweer grijnzend aan te kijken. Maar eerst... lappen!
Er wordt bijgepraat/gelachen met de mannen uit het team en met vrienden. Als je zo om je heen kijkt vermaakt iedereen zich weer opperbest, zoals elke week eigenlijk het geval is. Er worden gedetailleerde en lachwekkende verhalen/herinneringen verteld, de één nog sterker of mooier dan de ander.
Ook worden de aankomende club-activiteiten besproken. Er zijn er weer genoeg voor jong en oud waarvan de pamfletten overal in de kantine hangen; natuurlijk zijn we erbij! De bekende koppen, sommige zelfs met hun eigen zetel, hebben wederom hun vaste plekje gevonden.
Op het grote scherm volgt je met een schuin oog de Eredivisie wedstrijden die worden uitgezonden.
De tijd lijkt inmiddels voorbij te vliegen! Waarom gaat het altijd zo snel als het gezellig is?! Hmmm....nog ééntje dan. En nog één, en nog één... okey nu écht de laatste!
Na iedereen met veel moeite gedag te hebben gezegd, en met een dikke knuffel afscheid te hebben genomen, vervolg je je weg naar de hal waar je tas al op je ligt te wachten. Na je fietssleutel onder uit je tas te hebben gegrabbeld (het lijkt elke keer net Lingo) schuifel je naar je fiets om naar huis te rijden.
Onderweg op de fiets ontvang je een bericht je in de groeps-app: “Wat gaan we doen vanavond?” Je bent blij dat je in de middag een patatje uit de kantine op hebt want de kans is groot dat dit weer een latertje wordt…
Een dagje Sportpark Zuid; het was fantastisch. Jammer dat het alweer voorbij is! Maar je weet dat er één schrale troost is; volgende week mag je weer! Dan spelen we helaas wel uit...
.. WE MISSEN JULLIE!