Er werd afgereisd naar Sportpark Schreurserve aan de groene noordkant van Enschede. Naar een zestal speelvelden waarvan twee voorzien van kunstgras en met een lichtinstallatie rond het hoofdterrein, twee speciale pupillenveldjes, een uitgebreide trainingsaccommodatie, een prachtige tribune inclusief omroep- cabine, een goed geoutilleerd clubgebouw met een ruime kantine, een professionele verzorgingsruimte en een gezellige bestuurskamer. Meer dan 1.000 leden, spelend in 8 elftallen waaronder een damesteam bij de senioren en 43 teams bij de junioren en pupillen; dat is de Christelijke Voetbal Vereniging Sparta Enschede, opgericht in 1921. Na vier jaar spelend in de eerste klasse sinds dit seizoen weer acterend in de tweede klasse; goed voor 7 uit 3 met slechts 1 doelpunt tegen. Een geduchte tegenstander dus; met oud DZC-er Jordi Adriaanse in de gelederen, die vanwege een blessure helaas niet kon spelen.
Hoezo geduchte tegenstander; zelden zo’n overdonderende start gezien van DZC als tegen Sparta Enschede. Binnen twintig minuten stond er al een 0-3 op het scorebord. Na vijf minuten was het Lukas de Graaf die een prachtige aanval over veel schijven en na een fraaie actie c.q. assist van Mehmet Bulut wist af te ronden. Het gretige DZC denderde door en nadat Max Riekel in de 9e minuut in de zestien onderuit werd gehaald, benutte Robin Faber zeer koel de strafschop; 0-2. Ondanks deze stand bleef DZC gaan en werd het in de 18e minuut al 0-3. Een prachtige voorzet van Tolgahan Yayla werd snoeihard in de kruising gekopt door Max Riekel. Sparta hing in de touwen en DZC nam, misschien wat verbouwereerd door haar eigen geweld, wat gas terug. Sparta krabbelde op, viel aan en DZC counterde, maar goals leverde het niet meer op. Ruststand 0-3.
DZC kwam ook na de rust weer prima uit de startblokken. Zowel Max Riekel als Rutger Ebbers hadden de 0-4 kunnen maken, maar misten enig fortuin in de afronding (Max kopbal net naast, Rutger schuiver net voorlangs). Via een onschuldig handsballetje van Rutger Ebbers in de 55e minuut in de zestien, kreeg Sparta Enschede te kans om nog enigszins terug te komen in de wedstrijd en dat deed het ook; 1-3. Een paar minuten daarna had DZC opnieuw de kans de wedstrijd op slot te gooien, maar Mehmet Bulut had ook geen geluk in de afronding. De prima spelende Mehmet, vorig jaar nog speler van de A1, werd kort daarop gewisseld voor Thomas Kleinlugtebeld, die net teruggekeerd was van zijn Paralympisch avontuur in Rio de Janeiro. Het was in een fase waarin het flitsende was ingeruild voor het rommelige, en de vraag was, wordt het nog hectisch (2-3) of wordt het uitspelen (1-4). Het werd het laatste en zelfs nog meer. Kustrim Simnica (gewisseld voor Max Riekel) en Lukas de Graaf zorgden voor de 1-4 (voorzet – prima volley) en Thomas Kleinlugtebeld en Kustrim Simnica voor de 1-5 (voorzet – harde kopbal). Een prachtig slotakkoord van een mooi voetbalconcert.. Een verdiende overwinning, waar alle Doetinchemmers en alle Enschedeërs het over eens waren.
Zo won DZC ook haar vierde wedstrijd in deze competitie en is het nu alleen koploper, omdat DOS Kampen thuis met 1-2 verloor van WVF. Een koppositie waar niets van valt af te dingen. DZC kan prachtig voetballen, kan fantastische doelpunten maken, speelt met veel lef en met een tomeloze energie. Zaken waar met name alle nieuwe nieuwkomers – zowel bij de technische staf als in het team – aan bijdragen. Met veel zelfvertrouwen dus op naar de volgende klus. Op naar opnieuw een ‘oudje’ in het amateurvoetbal, op naar de Zwolsche Atletische Club, oftewel ZAC.
Opstelling DZC: Job Tadema; Jody Keuben (Jordy Nijholt), Sergio Keurntjes, Robin Faber, Tolgahan Yayla; Mathijs de Waard, Rutger Ebbers, Nick Abbink; Mehmet Bulut (Thomas Kleinlugtebeld), Max Riekel (Kushtrim Simnica), Lukas de Graaf.