Elke Wolterinck vertelt over de wedstrijd Gramsbergen – DZC’68

Mijn verwachting vooraf was dat we scherp naar de wedstrijd moesten kijken. We willen kampioen worden en vanaf nu komt dat steeds dichterbij. Dus we moeten bij elke wedstrijd ons visitekaartje gaan afgeven. Ik wist dus dat we moesten gaan knallen en dat we aan ons doelsaldo moesten gaan werken.

De eerste helft begonnen we vol energie en wilskracht aan de wedstrijd. Na de eerste 10 minuten kwamen we lekker op dreef en kwam het eerste doelpunt. Een voorzet vanuit de corner door Jara op Jodie, die de bal er mooi in kopte. Al snel daarna volgde het 2e,3e en 4e doelpunt. Daarna bleven er kansen komen, maar helaas kwamen daar geen doelpunten uit voort. We wilden te snel vooruit, waardoor de passes niet altijd even goed waren. Zelf heb ik geen kansen gecreëerd in de eerste helft. Alhoewel de eerste helft goed ging bij mij, kon ook bij mij de passes beter.

De ruststand was dan ook 4-0 gebleven. Ik was hier tevreden over aangezien dit ook de ruststand was tijdens de vorige wedstrijd tegen Gramsbergen en ook omdat we lekker met elkaar aan het spelen waren. Dit was te merken aan de inzet van iedereen. Maar het was ook duidelijk dat er wat meer rust moest komen in de 2e helft. Er Moest weer gevoetbald worden. Zorgen voor een zuivere passing en vanuit daar pas kansen creëren en de goals maken.  Verder werd in de rust Anne H. gewisseld voor Mies.

De tweede helft gingen we weer goed van start. Je merkte gelijk dat er meer rust aan de bal kwam en dat iedereen goed voor elkaar bleef lopen en er dus ruimte gecreëerd werd. Na de 65e minuut werd ik gewisseld voor Rienke. Er bleef goed gevoetbald worden en dat werd beloond met 6 doelpunten.

Zelf had ik de 2e helft nog een goede schietkans op het doel, maar Jodie wou de bal zo graag hebben dat ik hem maar aflegde. Resultaat: ik had beter zelf kunnen schieten. 

Marissa was voor mij de uitblinker van de wedstrijd. Normaal gesproken speelt ze geen hele wedstrijd, maar zaterdag mocht ze wel een hele wedstrijd volmaken. Ze heeft de hele wedstrijd strijd geleverd en goed laten zien dat ook een hele wedstrijd spelen geen probleem voor haar is.

Na de wedstrijd hebben we de overwinning goed gevierd. De bus werd op de terugweg een ‘partybus’ en dus kun je wel zeggen dat de sfeer goed was. Daarna zijn de meesten verder gaan feesten op de aprés ski party die was georganiseerd bij DZC’68.

Opstelling DZC’68 VR1: Serena Frerix, Anne Palm, Elke Wolterinck (Rienke Rijks), Anne Hazelaar (Mies Eggink), Maartje Bussink, Jara Hoopman, Jodie Heijink, Marissa Horstink, Tess Horstik, Mira Jansen en Sanne Wolterinck.