DZC JO13-1 en het mirakel van Emmen!

Terwijl heel Nederland al in de ban is van pepernoten, cadeau's en kerstpakketten moeten wij voor de winterstop nog twee mooie wedstrijden spelen. En net als echte profs mogen we vandaag ervaren hoe het is om na lang in de bus te hebben gezeten nog eens een wedstrijdje te voetballen. En dan ook nog tegen een betaald voetbal organisatie. FC Emmen uit staat op het programma. De nieuwkomer in de eredivisie is natuurlijk ook bezig om eigen talent op te leiden, net als alle andere betaald voetbal clubs.

Voor mij was vandaag de grootste opgave om al iets voor 6 uur mijn bed uit te komen. Mezelf een bakje koffie te gunnen en ons op te maken voor de rit naar Emmen.

Om 7.15 uur pak ik nog snel wat ballen mee en ondertussen is onze spelersbus al gearriveerd. In de bus heeft "Basje" alweer koffie thee en chocolademelk klaar staan. Voor iedere speler weer een heerlijk ontbijt in de bus, en vol goede moed en gezelligheid vertrekken we naar Emmen.
Nu klinkt het alsof alles op rolletjes liep, maar dat was eigenlijk niet zo.

Onze Powerwoman Bibi krabbelt langzaam op van haar blessure maar of ze kon spelen was eigenlijk tot op de dag van vandaag onzeker. Uiteindelijk kan ze toch wat minuutjes maken, maar willen we ook geen enkel risico nemen.
Ruben "Dos Santos" Derksen raakt begin van de week geveld door de griep, en Tim "driver" Driever is nog steeds niet inzetbaar. Een klein risico, maar we besluiten het hier maar mee te doen. Mede omdat er in meerdere DZC elftallen personele "problemen" zijn. Aan de andere kant ook prima want nu kunnen we allemaal flink wat minuten maken.

Op sportpark Meerdijk worden we allervriendelijkst ontvangen en blijkt eveneens dat we niet op veld 6 maar in het Stadion van FC Emmen spelen. Onze spelers glunderen van oor tot oor, maar er lijkt ook wat extra zenuwen los te komen. Ruben blijkt fit genoeg om te kunnen starten en neemt net als vorige de plaats van Bibi in als centrale verdediger. Samen met onze goedlachse Corne vormen zij het hart van onze verdediging. Hugo, Duuk en Gino complementeren onze defensie.

We beginnen de wedstrijd met zeemansbenen lijkt het. We staan niet goed. Komen overal een stapje te laat en lijken onder de indruk te zijn van het lege stadion, of nog met onze gedachten in de bus. We proberen het wel maar we halen simpelweg niet ons normale niveau. Emmen voetbalt makkelijker en voetballen regelmatig onder onze druk uit. Ook het druk zetten voeren we niet goed genoeg uit om het onze tegenstander moeilijk te maken en lopen we steeds achter de feiten aan. De boys van Emmen weten 2 keer prima te scoren en staan na 20 minuten op een comfortabele voorsprong. Vanaf dat moment lijken we iets meer in ons ritme te komen en zoeken we naar een moment om de aansluitingstreffer te maken. In de 28e minuut is het raak als Kenji tussen middenlijn en strafschopgebied op z'on 25 meter van de goal de bal oppikt en verwoestend uithaalt. De bal zeilt hard in de rechter bovenhoek en gelukkig hebben we de broodnodige aansluitingstreffer te pakken. 2-1 en we willen meer. Plots schrikken we op van een harde botsing, waarbij Ruben groggy op de grond blijft liggen. Hij heeft veel pijn, is duizelig en misselijk en kan niet verder. Bibi staat klaar om haar teamgenoot te vervangen en gaat naast Corne spelen. Dan fluit de scheidsrechter.

In de rust leggen we onze spelers uit wat er allemaal fout is gegaan in de eerste helft. We willen meer beleving zien. Vol gas want we hoeven hier niet de mindere te zijn. We hoeven niet bang te zijn voor het grote stadion want er zitten alleen maar ouders die er bij andere wedstrijden ook gewoon bij zijn. En natuurlijk missen we Ruben maar dan moeten we nog maar wat meer gas geven.
We beginnen de tweede helft met meer bravoure als in de eerste helft. Hugo en Duuk leveren prima werk, en Gino en Maxim werken samen met Kenji en Bent keihard om het middenveld in handen te krijgen. Met het nodige kunst en vliegwerk blijft FC Emmen overeind. Ze weten zo nu en dan razendsnel eruit te komen maar steeds ligt Corne als laatste man in de weg. We zien langs de kant dat Bibi nog niet voluit lijkt te sprinten en besluiten haar weer eruit te halen en alles of niets te gaan spelen. Bibi eruit en Bent erbij als extra spits. Kenji moet nog dichter achter de spitsen komen die nu met 4 in de voorste linie staan. In de 49e minuut heeft keeper Sam weer een prima bal gepakt en zoekt met een lange bal ons middenveld weer op. Kenji kopt de bal door op Rens die op zijn beurt prima verlengt op Bram. Die legt hem over de verdediging en de net weer in de ploeg gekomen Bent lobt de bal over de inkomende keeper in het net. 2-2 en nog maar 10 minuten te gaan. We willen proberen alsnog met de volle winst naar huis te gaan en geven nog een laatste keer gas. We winnen bijna ieder duel nu, en drukken Emmen steeds verder terug. Romeo werkt hard en zorgt ervoor dat zijn directe tegenstander niet zomaar op kan komen. Maxim gooit ook nog maar eens de beuk erin en Sam schreeuwt zijn medespelers nog maar eens naar voren. "Come on boys jullie kunnen het". In de slotminuten lijken al onze krachten verspeelt als we vanwege een handsbal nog een vrije trap krijgen net buiten het strafschopgebied. Bram gaat achter de bal staan en schiet hard op goal en via een been van de tegenstander knalt de bal hard tegen de touwen. Een explosie van vreugde is het gevolg. Iedereen springt op elkaar en zelfs onze geblesseerden Tim, Ruben, en de herstellende Bibi rennen het veld in om samen met iedereen in het veld mee te juichen. En ook "Vak Doetinchem" is door het hele stadion te horen. 2-3 is de stand. We laten Kenji en Bent weer zakken en gooien de boel op slot. Iedereen staat zijn mannetje en als de scheidsrechter affluit is de overwinning een feit. In de kleedkamer is het groot feest. En Bas heeft voor de "man of the match" een mega chocoladeletter meegenomen. We besluiten dat Corne hem vandaag verdient heeft, maar we vinden dat we de chocolade lekker samen op moeten smullen. En dat doen we! In de bus terug naar Doetinchem is het onder de spelers en trouwe aanhang nog lang onrustig. Wat een prachtige dag weer. De laatste 7 wedstrijden zijn we ongeslagen gebleven. Lukt ons dat volgende week nog steeds? Dan spelen we onze laatste wedstrijd voor de winterstop tegen Quick 20. Vandaag hebben we laten zien ook met elkaar te kunnen strijden als het er echt om gaat. Borst vooruit want wij zijn DZC!! Wees trots op elkaar en geniet van deze mooie ervaring vandaag. Op naar volgende week.

Voor de foto's zie de fcebook pagina van de JO13-1