De 'meiden' van de ME2

Dit voorjaar hebben we door de groei een ME2 weten te realiseren. Een elftal met een paar speelsters die uit de ME1 overkwamen en 1 speelster uit de E11 en een paar nieuwe speelsters. In totaal hadden we 8 meiden waar we de competitie mee gingen starten we hadden dus maar 1 wissel.

De technisch directeur en staf ( Dennis en ik) waren al gauw met elkaar eens dat we 2x in de week 1,5 uur moesten gaan trainen want er waren meisjes bij die wisten dat de bal rond was maar van een ingooien hadden ze nog geen kaas van gegeten. Door elke keer na de warming-up steeds op de bal beheersing te trainingen en dit steeds verder uit te breiden en telkens maar herhalen, herhalen en herhalen. De woorden ' dat kan ik niet' werd in het begin vaak geroepen door de meiden maar dat stond niet in onze woordenboek en motiveerde/ trainden de meiden net zolang dat de woorden ' kan ik niet' ook niet meer uit hun monden kwamen en hadden de bal beheersing zo goed als mogelijk onder controle. De eerste 2 wedstrijden was alleen kijken, observeren en wat kunnen ze. We zagen hoe verder we de competitie in gingen hoe meer progressie er gemaakt werd.

We verloren steeds wel in de laatste minuut door een klutsbal of pech met 6-0 of dubbele cijfers maar dat mocht de pret niet drukken. De meiden speelden altijd met plezier en opgeheven hoofd een wedstrijd en voelden zelf ook dat ze aan het groeien waren want ze scoorde zelfs een paar keer. Er werden zelfs 2 wedstrijden gewonnen hierdoor was de motivatie van de technische staf en de meiden zo hoog  om doordeweeks nog harder te trainen en de oefeningen nog verder uit te breiden. Er werd zelfs al een parcours uitgezet met 5 verschillende oefeningen die ze moeiteloos achter elkaar aflegden. De verdere wedstrijden werden niet meer gewonnen maar de doelpunten verschil werd beduidend minder en hadden de pech dat we de 1 na laatste wedstrijd tegen de koploper moesten die hadden namelijk alle wedstrijden gewonnen en zaten al kort aan de 100 doelpunten we verloren maar met 1-10  maar wel 1x gescoord. De laatste wedstrijd was een doordeweekse dag tijdens de avondvierdaagse maar de meiden hadden 'de pap op' en we gingen wederom in de laatste minuut door een hoekschop en klutsbal met 0-7 aan de broek naar huis en het seizoen zat erop. We zijn op de 1 na laatste plaats geëindigd maar daar gaat het niet om.

Waar het omgaat is dat de meiden plezier hebben en dat wij zien dat ze progressie maken en waar we op trainen dat we dat in een wedstrijd terug zien en dat is gebeurd. Ook werden we vaak aangesproken door ouders dat de meiden de trainingen zo leuk vonden en baalden dat ze om wat voor een reden dan ook niet konden trainen. De ouders zeggen zelf dat ' hun' meisje voorruit is gegaan met voetballen en dat daardoor het hele team beter is gaan voetballen en daar doen wij het natuurlijk allemaal voor.

Ons voornaamste doel was ontwikkelen en niet winnen...
Ontwikkelen en progressie maken deden we zeker en daarna komt winnen vanzelf wel een keertje en dat hebben we 2x mogen meemaken. Ik wil hierbij onze technisch directeur  Dennis bedanken voor toch wel weer elke training iets moois/nieuws te bedenken en de ouders voor de steun en het vertrouwen die ze in ons (Dennis en mij) hebben gegeven. Wij zijn trots dat we het bovenstaande allemaal hebben kunnen realiseren met de ME2.

Groetjes,

Remco Boers leider/coach/en trainer van de ME2